van Hoor Apparaat naar Cochlear Implantaat

Vanaf mijn geboorte tob ik met mijn gehoor.

Ik ben nl. slechthorend geboren, oorzaak is onbekend. Niemand in de familie was slechthorend of doof. Tenminste voor zo ver we dat konden achterhalen. Gelukkig is het ook niet erfelijk, want mijn beide dochters zijn het ook niet en ook hun kinderen niet. Pfft gelukkig maar.

 December 2009 vond het Audiologisch Centrum te Tilburg dat mijn gehoor wel erg slecht was geworden, zonder spraakafzien verstond ik niemand meer en zonder hoorapparaten hoorde ik helemaal niks meer. Kortom ik was doof geworden. Ik kreeg een verwijzing voor cochleaire implantatie in het Radboud ziekenhuis te Nijmegen. Ook kreeg ik weer een recept voor nieuwe hoortoestellen. Het zijn de Phonak Naida V Up geworden. Deze toestellen halen de hoge geluiden naar een bepaalde frequentie zodat ze toch hoorbaar werden, heel fijn, je kunt weer meer horen buiten.

Februari 2010 heb ik me aangemeld bij het Radboud, ik kreeg een paar weken later een dik pak vragenlijsten thuis gestuurd welke ik mocht invullen. Vragen over wat je hoort en wat je niet hoort en nog veel meer vragen. Ook over je psychische gesteldheid en over hoe je in de maatschappij staat.

Mei 2010 was de intake in het Radboud er vond een audiologische onderzoek, kno-onderzoekje en gesprek plaats met de ci-coördinatrice mevr.. drs. Huinck. Het audiologische onderzoek was erg confronterend, ik wist al wel dat het erg slecht was maar ik verstond geen een woordje wat ze opnoemden, zelfs een gokje sloeg nergens op, laten we over de piepjes maar zwijgen, alleen de hele lage tonen kon ik nog net horen. Tijdens het gesprek werd ons een hoop duidelijk over de C.I., de werking ervan en wat je er van mag verwachten. Heel wat om over na te denken want het is niet zomaar iets.

 Daarna was het een aantal maanden stil .

Op 9 augustus kreeg ik een CT-scan. Deze scan moest gemaakt worden om te zien of het slakkenhuis wel open was, zodat de elektrodedraad er ingeschoven kan worden. Indien het slakkenhuis niet goed is aangelegd of dichtgegroeid is, kan een CI niet goed worden geplaatst. In zo’n geval zou het CI team een negatief advies kunnen uitbrengen en zou het allemaal niet doorgaan.

 Nu duurde het een half jaar eer ik weer bericht kreeg van het Radboud. Ik was al bang dat ze me vergeten waren. In februari 2011 kreeg ik een gesprek met de logopediste die nog meer vertelde over het CI en werd er gesproken over de operatie. Ze vertelde hoe dat in zijn werk ging en hoe ze de elektrode in zouden brengen. Ze liet ook zo'n elektrode zien, ongelooflijk dat  in zo'n klein plastic slangetje 22 elektroden zitten het is zo dun als een haar!

Dit komt dus onder je huid te zitten, het slangetje met het krulletje op t eind wordt in het slakkenhuis geschoven en het vierkante kastje is de ontvanger, die komt achter je oor onder de huid te zitten. Het ronde wat daar aan vast zit is de magneet. Er zit ook nog een recht draadje langs de elektrode dat is om de spanning af te laten vloeien, want er staat nl. stroom op.

Aan de buitenkant wordt de processor op de magneet geklikt.

Bij de Nucleus 5 zit ook een afstandbediening bij, dat is erg handig, dan hoef je niet meer achter je oor te frummelen om het harder zachter of op een ander programma te zetten.

14 februari 2011 kreeg ik een evenwichtsonderzoek. Het evenwichtsorgaan bevindt zich in het middenoor en meet draaibewegingen en versnellingen van het lichaam. Wanneer het evenwichtsorgaan wordt geprikkeld komt dat tot uiting in de bewegingen van het oog en het orientatiegevoel. De evenwichtsorganen staan via een zenuw in verbinding met de hersenen. De hersenen krijgen signalen van de beide evenwichtsorganen, maar ook signalen van de ogen en de spieren, om evenwicht te kunnen bewaren. Als de evenwichtsorganen andere signalen naar de hersenen sturen dan bv de ogen of de spieren, ontstaat er een gevoel van duizeligheid. Ook wanneer de de evenwichtsorganen niet goed met elkaar samenwerken, ontstaat er een gevoel van duizeligheid.

Tijdens het onderzoek zit je in een speciale draaistoel. De functielaborante plakt elektroden op de huid rond de ogen. Wanneer het evenwichtsorgaan wordt geprikkeld, registreren de elektroden de oogbewegingen. Je zit voor een groot scherm en de kamer wordt verduisterd. Het evenwichtsorgaan wordt geprikkeld door het uitvoeren van bepaalde opdrachten: - het volgen van bewegende lichtpunten -ronddraaien in de draaistoel -daarna worden de oren om de beurt met koud water gespoeld en dan nog eens met warm water, ook hierdoor wordt het evenwichtsorgaan geprikkeld.

Het volgen van die lichtpuntjes en het ronddraaien in de stoel leverden geen problemen op, maar het spoelen met water was in het begin niet vervelend maar toen ik net klaar was met de warmwaterspoeling werd ik ineens heel erg misselijk!

De uitslagen van alle onderzoeken krijg ik op 14 maart.